Chór w katedrze toledeańskiej.

Teraz będzie najtrudniejsze do pokazania. Czemu to miejsce służyło, pisałam. Chór, to nie chór w dzisiejszym znaczeniu tego słowa. To miejsce przeznaczone dla najwyższych rangą dostojników kościelnych, ale też, to tłumaczenie wydaje się bliskie prawdy, miejsce gdzie śpiewano chorały gregoriańskie.To ostatnie znalazła Łucja.
Pokażę dużo zdjęć w dodatku niezbyt dobrej jakości. O oświetleniu pisałam już poprzednio. Było fatalne!

Tak to wygląda. Nad miejscami do siedzenia umieszczono rzeźby przedstawiające dostojników kościelnych , ale też i świeckich, zasłużonych dla tej katedry.

 Nie wyszło to zachwycająco, bo półmrok ograniczał możliwości aparatu fot.

Tu też nie lepiej.  Dobrze, że w ogóle coś widać.

Rzeźbione są spody siedzeń, oparcia na ręce i plecy.

Nie wygląda to zachęcająco, ale takie jest. Widać tylną część ciała jakiegoś fantazyjnego stwora.

 Sceny historyczne.

Nie mogłam zrozumieć co przedstawiają te scenki. Maszkarony stanowiące podłokietniki, robią jakieś niezrozumiałe rzeczy. Zajmują się ssaniem własnego ogona? Niektóre z postaci zwyczajnie świntuszą. Taki był gotyk, taka była tamta epoka.

Oparcie kończące cały rząd krzeseł.

Z daleka.

Zatarte, zniszczone upływem czasu...ale są.

...i opowiadają jakieś historie.

Kolejne.

Następne. Wygląda mi to na przenoszenie Arki Przymierza.

 Tych scen było sporo. W pierwszym momencie sądziłam że wszystkie są jednakowe, logika podpowiadała, że to niemożliwe. Miała rację. Wszystko dzieje się w jednym miejscu, stąd podobieństwo.

Powiem Wam, że gdybym chciała wszystko dokładnie fotografować.... dnia by nie starczyło.

Snycerze mieli niebywałą wyobraźnię !

 Spodnia część pulpitu .

Nie było dwóch identycznych krzeseł. Jednak wszystkie były w jednym stylu.

Wyobrażacie sobie to miejsce z taką różnorodnością pokazanych historii?

Widać ubytki i drobne uszkodzenia, ale to drobiazg wziąwszy pod uwagę wiek katedry.
Ograniczyłam ilość pokazanych zdjęć . Sądzę, że jest co trzeba.
Pa:)