Ujście rzeki Dalyan.

Nie wiem czy będzie po kolei. Moim zdaniem tak.

To ujście rzeki Dalyan , do morza ... no właśnie. Jeszcze Egejskiego czy już Śródziemnego? Jakoś na styku obu.
Ujście jest szerokie i porośnięte roślinnością wodną. Głównie są to trawy o wysokości... 3-4 metrów. Wysokie bardzo. Ale od początku.
Dowieziono nas na miejsce autokarami. Nadmorska dolina wyrzeźbiona przez wody rzeki tam płynącej , czyli rzeki Dalyan, jest ogromna. Nasze miary są nie na Turcję. To co w Polsce nazwiemy "ogromne", tam jest zaledwie duże, może nawet nic wielkiego.
Zwiedzanie Świata zmienia punkt widzenia.

Fragmencik zaledwie.

Zbliżenie otaczających ten zbiornik wodny, skał. Widać, że nawet tu, mieszkali ludzie.

Brzeg w zbliżeniu.

Też. Duże powiększenie. Jednak ślady bytności ludzi widać.

I tak cały czas. W końcu zaczęło się robić monotonnie.

Wtedy zobaczyliśmy to. Wykute w skale świątynie, grobowce?  Widok był niesamowity.

Dlaczego one są tak niedostępne. Jak tam wchodzono? Możliwości wielu nie ma.

Po drodze jakaś mieścina.

Dalej zobaczyłam to. Przypomniały mi się historie Polaków, którzy uciekli przed wojną  do Turcji. Tu się osiedlali, tu do dziś żyją ich potomkowie. Polonia w Turcji trzyma się dobrze. W Stambule, na placu przed Haghią Sophią widziałam dom Polonii.

 Szerszy plan.

Całkiem spora miejscowość.

Tu widać wyraźnie erozję skał i resztki jaskiń. Jaskinie musiały być ogromne.

Góry, góry, góry... i woda.

Wysepka przy brzegu morza.

Do tej pory nie wiem,co to jest, ten biały rąb z lewej strony wyspy. Dziura w skale, czy jakaś konstrukcja. Widać, że na wysepce umieszczone są jakieś maszty..radiowe? Telewizyjne?
Zagadka;)
Wracamy tam, skąd wyruszyliśmy.

Port już jest.

Dobijamy do nabrzeża.;)
I to tyle. Do dziś wspominam tamtą wycieczkę. Może dlatego, że była pierwsza?
Pa:)