Turcja po raz kolejny.

Nie lubię tureckich przewodników wycieczek. Dlaczego? Bo zakłamują historię. Poprzednio,  przewodniczką polskich wycieczek po Turcji, była Polka. Tym razem trafiła nam się Turczynka mówiąca po polsku. Może z mieszanego małżeństwa? Kłamała jak z nut, chociaż pewnie nie wiedziała, że kłamie. Turcy swoją ekspansję zaczęli dość dawno. W pierwszych wiekach naszej ery rozpoczęli marsz na zachód. Szli z Syberii, stąd ich niewielki wzrost i czarne włosy. Podbijali kolejno wszystkie krainy leżące na ich drodze. Gdyby nie nasz król Jan III Sobieski, doszliby do Atlantyku. Był to już XVII wiek. Trochę ten ich pochód na zachód trwał. Nie wszystko wyszło jak chcieli. Została im z podbitych krajów, jedynie równina anatolijska i góry Taurus, czyli tereny obecnej Turcji. Dlaczego napisałam że kłamią? Bo wiele rzeczy przypisują sobie, chociaż wiadomo, że było inaczej. W miarę pisania o Turcji, będę do tego wracała.
Dlaczego czwarty raz pojechałam do Turcji? Bo trasa wycieczki, obejmowała kolejne miejsca, które MUSIAŁAM koniecznie zobaczyć na własne oczy. Dlaczego musiałam? ... Bo od dzieciństwa uwielbiałam mitologię  grecką, czytałam książki o krajach helleńskich i o ich historii. Czytałam o krainach, które kiedyś do Grecji należały. Musiałam zobaczyć na własne oczy Troję i Pergamon!
No i się udało:)))
Nie wszystko było takie jakbym chciała. Na grabieże wykopalisk wpływu nie miałam. Odarto odkryte budowle z tego , co było dla nich znakiem charakterystycznym. Z mozaik! Dodawały dawnym budowlom blasku, koloru. Sprawiały, że nie były to brzydkie, ceglane czy kamienne, gołe mury. Teraz takie są. Większość tych mozaik znajduje się w Berlinie, w Muzeum Pergamonu. Że nie wspomnę o głowie Nefretete (Nefretiti). Też ją wywieźli. Wiem, że nie wszystko było rabunkiem. Czasem były zawierane umowy , dotyczące znalezisk, odkrywcy mieli prawo do ich części.
Najważniejszy jest początek, zatem będzie od początku.

Wylatujemy z Warszawy . Chmury zakrywają niebo. Jest mglisto.

 Po chwili lecimy już nad nimi. Ziemi nie widać.

Im bardziej zbliżaliśmy się do Morza Czarnego, tym bardziej chmury ustępowały. Zobaczyłam to, co było pod nimi.

Nareszcie Bosfor.

Widoki zapierają dech.

Właśnie z ich powodu uwielbiam latać samolotem.
 Reszta za dwa dni. Ciągle "walczę" ze zdjęciami. Mam ich ok 2000, albo i więcej.
Pa:)