Czasem, przypadkiem, coś ciekawego można zobaczyć.

Trzeba mieć oczy szeroko otwarte. Plac, na którym nas zostawiono, był dość spory i był to plac dla ludzi. Wyłącznie!
Czasem odbywały się na nim "Sądy wodne". Własnie tego dnia, miał się zebrać taki trybunał. Niestety, nie zobaczyliśmy tego dziwnego zwyczaju, bo trzeba było przemieścić się dalej.

Sądy wodne odbywały się, mniej więcej, koło tego kościoła.
"Trybunał Wodny w Walencji^[1] (hiszp. El Tribunal de las Aguas de la Vega de Valencia) – trybunałrozstrzygający kwestie związane z dostępem i wykorzystaniem zasobów wodnych w regionie Walencji na obszarze Vega de Valencia. Złożony z 8 wybieranych członków, reprezentujących interesy prawie 12 tysięcy mieszkańców terenów nawadnianych przez system irygacyjny rozprowadzający wodę z rzeki Turii. Najstarsza instytucja wymiaru sprawiedliwości w Europie.

W 2009 roku Trybunał Wodny w Walencji wraz z Radą Mędrców w Murcji został wpisany na na listę niematerialnego dziedzictwa UNESCO^{[2] ".   
To z Wikipedii !}

Zanim jednak przemieściliśmy się dalej zobaczyłam coś, a właściwie kogoś, innego.

Śliczną, młodziutką dziewczynę, ubraną w tradycyjny strój miejscowy.

Ten brodaty stwór, to fotograf. 

Przylepił się do niej jak mucha do miodu.

Dziewczyna widziała, że robimy jej zdjęcia i ślicznie na nas spojrzała. Jest zdjątko z gołąbkiem. Ten w okularach, z naszej wycieczki. Chyba niczego nie zauważył. Parł do przodu jak taran. Wszedł mi w kadr.

Na placu była też fontanna.

 Piękne to wszystko.

Kręcący się po placu ludzie, stale pchali mi się w kadr. W końcu machnęłam na to ręką. Zrobiłam co mogłam. Lepiej nie będzie.

Gołębie też dopisały. Było ich tam sporo, ale były jakby nieco inne niż nasze, polskie.

To tyle.

Coś mi się robi , gdy mam napisać tu cokolwiek. Ogromne odstępy między kolejnymi rzędami liter czy fotografiami. Nie wiem jak sobie z tym poradzić.

Pa:)