Warszawa. Lata XX lata XXX , jak również nieszczęsne , powojenne.

          Najtrudniej jest opisywać miejsce zamieszkania. Nie wiadomo co napisać i od czego zacząć. Z okna widzę kaprysy tej wiosny, czyli słońce i burzowe chmury. Grzmi i to kolejny już raz. Fale deszczu, nieustannie nadchodzą i przemijają. Dochodzi 19.00.
Powinnam napisać solidny post, wynagrodzić wszystkim czas oczekiwania. Post będzie o czasach przedwojennych. O tym, co przeminęło, o moich przodkach i ich krewnych. Dysponuję niewieloma przedwojennymi fotografiami, w dodatku niezrozumiale małych rozmiarów.
Przypuszczam, że wgrane w Windowsach 7, obecnie , po wgraniu się tego czegoś o czym nie mam pojęcia, przyjęły wielkość znaczków pocztowych. Postaram się je powiększyć, z jakim skutkiem, nie wiem.

Jedna z ciotek mojej mamy. Cud, że te zdjęcia udało się ocalić. Pozostało ich tak niewiele.

 Moja babcia z którąś z ciotek. Idą Mostem Poniatowskiego.

 Ta dziewczynka pośrodku, to moja mama, po bokach jej rodzice a moi dziadkowie.
Wygląda mi to na Krakowskie Przedmieście.

To też Krakowskie Przedmieście. W głębi, po prawej stronie , dość słabo widoczny, Hotel Bristol.

Dziwne miejsce. Nie umiem go zidentyfikować. Na pewno centrum Warszawy.Moja babcia z moją mamą:)

Moja babcia i mama. W tle most średnicowy? Mostu nie jestem pewna.  Z historii wiadomo, że mosty warszawskie, pod koniec wojny, "wylądowały" w Wiśle.

Moja cioteczna babka ,( na leżaku), koło niej moja mama , to ta dziewczynka z warkoczykami. Pozostałych osób, oraz miejsca,  nie umiem zidentyfikować.

Dom ciotek mojego dziadka w Gołkowie pod Warszawą. Moja mama, to ta dziewczynka z wiankiem na głowie. Po przeciwnej stronie schodów, babcia.

Moi pradziadkowie, rodzice babci.

Ciotka z wózeczkiem, obok jej syn. Rok 1947? Czasy krótko powojenne.W tle, częściowo zburzone zabudowania warszawskie.Tyle ocalało.