Katedra św. Eulalii w Barcelonie.

Legenda.
Na przełomie III i IV wieku, żyła w okolicach Barcelony 13-14 letnia dziewczynka, na imię miała Eulalia. Pochodziła z chrześcijańskiej, bogatej rodziny szlacheckiej. Rodzina, wiedząc o okrucieństwach Dacjana,ówczesnego wielkorządcy Hiszpanii, prześladowcy chrześcijan,  wyprowadziła się z Barcelony, do swoich ziemskich włości pod Barceloną. 
Eulalia, gorliwa chrześcijanka, wykradła się z domu i sama poszła do Barcelony. Tam pouczała Rzymian, że nie można  źle traktować chrześcijan. Została uwięziona i była torturowana , mężnie znosząc tortury. W końcu ją obnażono i ukrzyżowano. Wtedy, by oszczędzić jej hańby, spadł obfity śnieg i okrył jej nagość. W końcu Eulalia zmarła. Okrzyknięto ją świętą.
Barcelońska katedra jest pod jej wezwaniem. Katedra św. Eulalii.

 Tak wygląda fasada tej katedry.

Katedra, wybudowana na miejscu rzymskiej świątyni, historię ma bardzo bogatą. Budowana i przebudowywana do 1898 roku, kiedy to fasada otrzymała ostateczny wygląd w stylu neogotyckim. Widać ją na moim zdjęciu.

Jak zwykle, brak przewodnika i tu był odczuwalny. Co widziałam , sfotografowałam. Reszty musiałam dowiadywać się na własną rękę. 

Nie wiem dlaczego, wnętrze oświetlone jest żółtym światłem.

Jest monumentalne i piękne. Widziałam różne kościoły. Stare kościoły były raczej niezbyt duże. Jednak, tak wielkich i starych jak w Hiszpanii, nie widziałam nigdy przedtem.

 Sufit. Zawsze mnie fascynowały sklepienia kościołów, nie wiem dlaczego.

 Stalle.

Podstawa ambony.

Małe, przykościelne patio, czy może podwórko.

Popatrzcie jaki piękny gotyk.

Tam jest mały basen, w którym pływa stale 13 gęsi. To na pamiątkę wieku św.Eulalii.

 

Stare organy.

Zwornik.

Tu , w alabastrowym, pięknie rzeźbionym sarkofagu, przechowywane są szczątki świętej Eulalii.

                                                                                             Zdjęcie z internetu.
Mnie, nie udało się podejść tak blisko.
Pa:)