swojego brata był nie rozpoznał.
W Smoleńsku brat był, w Warszawie nie,
gdzie mój braciszek, no gdzie on, gdzie?
Osiem miesięcy gryzł się z myślami,
komu postawić zarzut "podmiany",
gdzie mój braciszek, no gdzie on, gdzie?
Mimo tak strasznych już wątpliwości,
prezes, przy całej swojej mądrości,
pogrzeb wystawny wyprawił bratu.
Niech patrzy z dumą na mnie z zaświatów.
Wawel, sarkofag już wyrzeźbiony,
Lech jest, jak zwykle, obok swej żony.
Tablice, pomnik, procesje, płacze.
Teraz już nikt nam tu nie zakracze.
Lecz nagle odkrył, że na nic wszystko,
bitwa pod krzyżem i widowisko.
Nic to nie dało, Świat wciąż się kręci,
mimo dowodów jego pamięci.
Jeśliś nie poznał swojego brata,
teraz za późno, "idź pan do kata"
Czemuś zachował to w tajemnicy?
Jak to wyjaśnisz swej bratanicy?
Trzeba wziąć proszki, lub je odstawić.
Zacząć żyć znowu, zacząć się bawić.
Życie masz jedno, korzystaj z niego.
No to "na tyle" panie kolego.
Cześć :)
OdpowiedzUsuńŚwietnie ujęte, ale obawiam się, że nici z Twojego apelu...
Rozum nakazuje tak myśleć, ale kto wie?
OdpowiedzUsuńWierzysz w wigilijny cud??? Szczęściara - ja straciłam na ów cud nadzieję :)))
OdpowiedzUsuńBez przesady, może nie aż tak. Czy nie sądzisz, że może przyszła pora, żeby jaro dał sobie spokój i zaczął żyć normalnie?
OdpowiedzUsuńTaka pora, moim zdaniem, była już wcześniej. Mój Misiek twierdzi, że Jaro sam czuje się winny i dlatego nie poprzestanie w poszukiwaniach innych winnych, żeby móc część winy, że tak powiem zdjąć z siebie...
OdpowiedzUsuńCoś w tym jest, może nawet bardzo dużo. Nie wiemy jak wyglądały ich wzajemne relacje. Wydaje mi się, że jaro naciskał na Lecha w wielu sprawach, co do których ten nie był przekonany. Pewnie dlatego były takie głupie zgrzyty, Lecha z Tuskiem.
OdpowiedzUsuńPewnie tak...
OdpowiedzUsuń