W czasie, kiedy byliśmy w Augustowie, bardzo wiele się działo. Każda z tych rzeczy może być i chyba będzie tematem na odrębny post. Ktoś powie, zacznij od początku. Łatwo mówić;) Co zrobić, żeby nie zanudzić czytelników?
Odsuwam od siebie rozpoczęcie tej relacji, bo będzie długa . Wybieranie zdjęć, ich zmniejszanie, wybieranie odpowiednich fragmentów do pokazania. To wszystko trwa, a zwykła codzienność i tak zmusza do zrobienia zakupów i ugotowania obiadu.
Przez całe dwa tygodnie pogoda była dziwna. Upały w Augustowie trwały pierwszy tydzień. Jednak tam pogoda znacznie się różni od warszawskiej. Upały upałami, a deszczyk i tak popada. To chyba duża ilość wilgoci w powietrzu tak kształtuje pogodę.
Krainy pełne jezior, Mazury czy Suwalszczyzna, mają swój ciąg dalszy za wschodnią granicą. Wszystko to pozostałości polodowcowe.
Klimat to również chmury. Tak niesamowitych jak tam, nigdy nie widziałam. Chociaż jak wiecie, obserwuję je od dawna. Też je pokażę:)
Przyjechaliśmy do Augustowa w piątkowe południe. Trochę zmęczeni podróżą.( Musieliśmy wstać o 4.00 rano w piątek, żeby zdążyć na dworzec autobusowy W-wa Zachodnia, bo autobus odchodził ok. 7.00. ).
W Augustowie, po rozpakowaniu, poszliśmy na krótki rekonesans.
W biurze podróży dowiedzieliśmy się, że wycieczka do Rygi, "stojąca" od dwóch miesięcy pod znakiem zapytania , odbędzie się następnego dnia . Czyli wyjazd w sobotę o 3 nad ranem. Powrót o 23.00.
Decyzja, jedziemy!!!
W Polsce też jest takie miejsce. Tu można postawić czy powiesić swój krzyż. Bardzo często, zgodnie z tradycją, krzyże stawiają nowożeńcy.
Był to pierwszy sensowny przystanek w czasie tej podróży. Przyzwoite miejsce ze sklepem,
nieodpychającą toaletą i kilkoma kramami z pamiątkami. Chwila odpoczynku i w dalszą drogę.
Następny przystanek- Ryga!
Wybaczcie ten krótki post, ale wiele czasu zajęło mi zmniejszanie zdjęć. Do tego codzienne obowiązki, zwiększone o pokonywanie przeróżnych dodatkowych trudności, które się objawiły po naszym powrocie z Augustowa.
Pa:)
Wkrótce następny post.
No to byłem na Litwie. Teraz czekam na wyjazd do Rygi Pokazuj, pokazuj - pozwiedzam sobie chociaż tak.Pozdr.
OdpowiedzUsuńNa Litwie jeszcze będziesz. Spokojna Twoja głowa;))) Jutro, lub pojutrze zacznie się Ryga. Piękne miasto:)
Usuń:)))
Wspaniałe zdjęcia! Litwa tak blisko, a mnie tam jeszcze nie było... Myślę, że powinnam się wybrać :). Na zdjecia i relację z Rygi czekam niecierpliwie.
OdpowiedzUsuńPozdrawiam ciepło!
Powinnaś się wybrać:) Kuszące to jest, bo nareszcie możemy zobaczyć co tak pilnie "ukrywał" przed nami ZSRR. Litwa, Łotwa i Estonia są podobnej wielkości. Na Łotwie większość ludności mieszka w Rydze.
UsuńPozdrawiam:)))
:))) Cudna ta poranna mgiełka:) Witaj Ozonko:)
OdpowiedzUsuńZdjęcia z samochodu wyszły wspaniale. Dobry reporter z Ciebie...Serdeczności:)
Izo, to na razie wstęp. Więcej słów niż zdjęć, zresztą nie najlepszych zdjęć;)
UsuńPozdrówka:)
...Litwa, Niemen, miejsce urodzenia mojej śp. Mamy, jej tęsknota za Niemnem...jej młodość...gdy skończyła się wojna, gdy rodzina znalazła się na liście do repatriacji, gdy wyjechała bydlęcymi wagonami na "Dziki Zachód" mama obiecała sobie, że wróci...nigdy nie dane jej było...kiedy czytam cokolwiek o Litwie, cokolwiek o Niemnie, ukochanym Niemnie mojej mamy nad brzegiem którego pierwszy pocałunek ktoś jej skradł... obiecuję sobie, że kiedyś odwiedzę jej rodzinne strony, dotąd nie miałam okazji, ale młoda ;) jeszcze jestem więc kiedyś na pewno...
OdpowiedzUsuńDzięki za chwilę wzruszeń Ozonko...dzięki!
Będziesz ich miała Meg jeszcze więcej. Niemen z pozoru wygląda nijako, ale jak się przypatrzysz, jak wypłyniesz tą rzeką poza miasto.... Wtedy dopiero dostrzeżesz urok tej rzeki:)))
UsuńSama u mnie to zobaczysz:)
Pa:)
Coś mi się popowtarzało;)
UsuńZobaczysz jaka ta rzeka może być piękna. Ta przemiana nawet mnie zaskoczyła:)
Usuń:)
Tyle mojego co u Ciebie zobaczę. Wielkie dzięki Ozonko.Chętnie poczekam na nowy post. Serdeczności.
OdpowiedzUsuńBędą zdjęcia, będą. Znacznie ładniejsze, w miarę możliwości:)))
UsuńPozdrówka:)
Witaj Ozonko !!!
OdpowiedzUsuńCała wieczność...powiem Ci, że tęskniłam za Tobą, za Wszystkimi...Czyżby to było już kochanie?
Dziękuję za przypomnienie Litwy.
W Rydze nie byłam, tym bardziej jestem jej ciekawa...
Wiem, że będą setki cudownych zdjęć.
Pa !!!!!!!!
Cześć!
UsuńGdzieś Ty się podziewała? Nigdzie Ciebie nie było. Ostatni Twój post już usychał z tęsknoty za Tobą i swoim następcą ;)
Pozdrawiam:)
Witaj Ozonku! Będą miłe wspomnienia.Pozdrawiam
OdpowiedzUsuńMam nadzieję:)))
UsuńPa:!
Witaj Ozonko. Jestem ciekawa całej relacji z Litwy i nie tylko... (wiem, ze jest to pracochłonne więc cierpliwie poczekam).
OdpowiedzUsuńPo powrocie z wojaży przeczytam wszystko hurtem:)
Pozdrawiam serdecznie:-)*
ps.
Fotki oczywiście ciekawe... a pierwsza - bajeczna.
Gdy wrócisz już będą. Czasem trudno jest się rozdwoić albo i roztroić;)
UsuńNastępne posty to raczej stara architektura;) Jest co oglądać.
Pozdrawiam:)
SEG:)))
UsuńStres z pakowaniem waliz zrobił swoje,
Sorry.
Co roku to przeżywam. Pakuję dla obojga;(
UsuńPa:)
piękne krajobrazy :)) Chętnie obejrze więcej
OdpowiedzUsuńTam są takie , wyłącznie:)))
UsuńPozdrówka:)
Witaj:)
OdpowiedzUsuńŚwity są wszędzie urocze, niezależnie gdzie się je obserwuje, byleby nie zasłaniały ich wytwory ludzkich rąk...
Pozdrawiam wieczornie:)
Litwa ma to do siebie, że ma wielkie niezaludnione obszary.
UsuńPozdrawiam:)