Jeszcze Konya.

Ten post będzie krótki, jakby zakończenie poprzedniego. Żałuję bardzo, że nie byliśmy w meczecie sułtana Selima, jest piękny. Widziałam zdjęcia w internecie. Meczet Selima od wewnątrz to istna koronka, jest przepełniony światłem wpadającym przez okna. Różni się od tych które widziałam , ich bardzo grube mury i praktycznie brak okien,  zaciemniają wnętrza.

Oba meczety stoją koło siebie, to rzadkie. Te dziwne wieże należą już do meczetu , o którym teraz piszę.

Właśnie te wieże.

Mury obu meczetów stykają się z sobą. Osobie nieznającej historii  tych meczetów, mogą wydawać się jedną budowlą. Tak jak mnie.

Ten minaret "należy" do meczetu Selima. Teraz po naprawieniu "błędu" po obejrzeniu wnętrza tego meczetu, rozumiem te koronkowe balustrady balkonów minaretów.

Z zewnątrz meczet wydaje się skromny.

Zdjęcia tylko z autokaru.
Po drodze mijaliśmy inny meczet, na dachu którego siedziało mnóstwo gołębi.

To właśnie ten.

Minaret. Dobrze , że w czasach budowy tych meczetów, nie było tam takiego ustroju jak w powojennej Polsce. Nie byłoby czego pokazywać.

Zrobiłam zbliżenie żeby można było zobaczyć to ogromne stado gołębi.

Z innej strony.

Pod tym betonowym namiotem są jakieś starożytne ruiny i znowu nie wiem czego;( W głębi , za tym namiotem, są ruiny karawanseraju. Skąd wiem? Bo charakterystyczne. Wiem to teraz, wówczas nie miałam pojęcia co fotografuję.

Tak wyglądają.
Pa:)