Kapadockie kościoły.

 Jest tych kościołów podobno ponad  trzysta. Widziałam zaledwie kilka, bo czasu było mało. W dodatku nie można było robić wewnątrz żadnych zdjęć, z powodu starych malowideł ściennych, czyli fresków. Chociaż trudno powiedzieć czy freskami można je nazwać, ze względu na użytą technikę malarską.
Powstawały te kościoły w miejscu spokojniejszym niż Izrael i z dala od prześladowców wiary chrześcijańskiej. Kapadocja sprzyjała pustelnikom, gdzie nikt nie zakłócał im spokoju.

Tu jest tych kościołów sporo.

Te skały z pozoru wyglądają na niewielkie, ale ile kościołów się tam mieści.

Chodzimy po schodach kamiennych , po metalowych. Za każdym zakrętem widzimy inną panoramę, inne miejsce. Tu kamienna balustrada czegoś w rodzaju balkonu przejściowego;)

Niby ten sam widok, ale niezupełnie. Każde wejście prowadzi do innego kościoła. Ich wnętrza były raczej niewielkie, mierząc je naszą miarą, ale jak pięknie ozdobione! Część malowideł została zdewastowana przez tureckich pasterzy, część przez innowierców, jednak sporo się zachowało. Wyjątkowy, niebieski kolor nieba na tych freskach ,wykonano sproszkowanym lapis-lazuli. Pozostał niezmieniony do dziś. Podobno tego kamienia do malowania nieba używał,  wiele wieków później, Michał Anioł.
Zdjęć nie mam z powodów , o których już napisałam. Mogłabym znaleźć je w internecie, ale ile mam ich tu pokazać? Jakoś niezręcznie pokazywać cudze fotografie. Dobrze, jedna z internetu będzie poniżej.

Trochę mi głupio, ale nam fotografii nie wolno było robić. Ten niebieski kolor jest niebywały.

Mam wrażenie, że skała stanowiąca  część frontową tego kościoła odpadła, teraz widać jego wnętrze.

Wejście.

To co wyżej, nad tym wejściem. Widać upływ czasu.

Jeszcze inny kościół.
Co do drążenia kościołów w skale, ocenia się to na IV w. naszej ery, jednak przekonana o tym nie jestem, tak jak i nie jestem przekonana co do określenia czasu w jakim drążono mieszkania w tufie. Tak nagle na kogoś spadło natchnienie i zaczęli drążyć? Nie wierzę.

Teraz fragmenty innych "zabudowań". Tu już widać  dużą ingerencję człowieka w naturę.

Nikt mnie nie przekona, że to się stało w ciągu kilku wieków.

Fantastyczny, bajkowy widok.

Zbliżenie wielbłąda.  Może raczej dromadera;)))

 Ciekawe czy kiedyś na tych tarasach były poletka, ogródki, czy sady? Może stały tu namioty dawnych nomadów?
Jak wiecie wszystkie fantastyczne wytwory natury powoli ulegają erozji, nie są również odporne na działania człowieka. Widziałam całe osady opuszczone i w stanie rozpadu. Wyglądają bardzo smutno. UNESCO ma Kapadocję pod swoją pieczą, ale czy uda się ją uratować?
Pa:)