Ostatni dzień wycieczki.

Przyszła pora żaby pożegnać Turcję. Wschód słońca ostatniego dnia już pokazałam, jak i piękne przedpołudniowe słońce . Przyszła pora na wodospad, potem już tylko lotnisko.
Wodospad "Duden",  czyli pewnie wodospad rzeki Duden, która wypływa z pobliskich gór Taurus, kończy  jej niezbyt długą wędrówkę . Wodospad znajduje się  we wschodniej części Antaylyi.  Z wysokiego na 30 metrów klifu , rzeka wpada do Morza Śródziemnego. Nie jest to Wołga , ani nawet Wisła, a wodospad nie ma rozmiarów Wodospadu Niagara. Jednak  jest  dość atrakcyjny, głównie ze względu na swoją wysokość.

Widok morza z klifu, gdzie znajduje się wodospad. Widzicie dwie ciemniejsze plamki na zdjęciu? To ubiegłoroczne wakacje , deszczowe Troki  i szkwał na Niemnie załatwiły mi tak mój aparacik fot.

Zdjęcia nie oddają w pełni tego widoku.

Zrobiłam to zbliżenie, bo fascynują mnie wiszące w powietrzu korzenie roślin i mchy oblepione ziemią i gliną.

Trzciny czy rodzaj wysokich traw na brzegu klifu przy wodospadzie. Mają około 4 m wysokości.

Po lewej stronie stoi mężczyzna. Popatrzcie na proporcje, człowiek i wodospad.

Otoczenie wodospadu. Jeszcze w 2011 roku był tam dość spory bałagan, park był dopiero w fazie "budowy" , jeśli można tak to określić. Powstawał. Teraz to zupełnie coś innego.

Rzeka widoczna poprzez trzciny.

Sam skraj wodospadu.

Widok z mostku nad rzeką. W głębi widoczne morze .

Rzeka w kierunku przeciwnym do wodospadu. Nieduża, ale płynie wartko.

Wodospad widziany z drugiej jego strony. Widać tylko fragment , reszta jest cofnięta w głąb lądu, względem brzegu na którym stoję.

W głębi po prawej stronie widać miejsce , z którego były robione pierwsze zdjęcia.

Teraz już jedziemy na lotnisko.

Sami wiecie jak wygląda załatwianie spraw wszelakich na lotnisku i ile to trwa.  Ruch na lotnisku w Warszawie to pikuś przy tym co widziałam w Antalyi. Dwie godziny przed odlotem trzeba już być na lotnisku. Potem czekanie. Z nudów zrobiłam zdjęcia sufitowi w hali odlotów. Niewielu je robi,  bo niewielu długo siedzi w tym miejscu i nie zawsze jest odpowiednia pogoda, która uwidoczni niektóre szczegóły architektoniczne. Ja je zobaczyłam i mnie zatkało. Nigdy niczego podobnego nie widziałam.

Jest piękny! Lecz zazwyczaj nikt go nie dostrzega.
Odlot nam się opóźniał. Najpierw godzina, potem następna. Słońce zaczęło zachodzić.

  Wszyscy odlecieli , tylko nasza grupa siedziala samotnie w hali odlotów.

Słońce zachodziło w cudny sposób , właściwy chyba tylko dla tego miejsca.
Zapomniałam dodać, lotnisko jest blisko morza.

Po trzech godzinach czekania w końcu podstawiono samolot. Było już  po zachodzie słońca. Zapadł zmierzch.
Pa:)