Podziemne miasto.

Droga do Antalyi z Avanos , to prawie cały dzień jazdy. Żeby nie umierać z nudów zwiedziliśmy jedno z podziemnych miast. Znowu nie podano nam nazwy miejscowości , w której ono się znajduje. Sądzę, że jest ono w Acigol. Po drodze do Antalyi, pasuje. Znalazłam nawet to miejsce i też się zgadza. Dodam, że w całej Kapadocji jest ich znacznie więcej, ale nie wszystkie jeszcze odkryto;)
Podziemne miasta budowano,  jak sądzą niektórzy, jeszcze w czasach Hetytów. Czyli ok 2000 lat p.n.e. W czasach najazdów, napadów i przeróżnych zawieruch historycznych, stanowiły doskonałą kryjówkę dla miejscowej ludności.  Można z nich było nie wychodzić na powierzchnię całymi miesiącami. Było w nich wszystko, miały też swoją wentylację. Mieszkali w nich ludzie wraz ze swoimi zwierzętami. Mieli tam zapasy żywności,  wodę a nawet kadzie z winem. Winorośl dobrze rośnie na ziemiach wulkanicznych.  Było wszystko co potrzebne do życia. Niektóre z nich mają 9 kondygnacji w głąb. Wyobraźcie sobie 9-10 piętrowy budynek wkopany w grunt;)
Kilka zdjęć pokażę. Robić je tam  było trudno z racji unoszącego się w powietrzu pyłu czy kurzu.

Jakieś otwory w ścianach i sufitach. Ten w ścianie.

Ten w suficie. Otwór komunikacyjny lub wentylacyjny. Kto dziś wie czym był?

Miejsca dla zwierząt, pasza dla nich, kadzie na wino. Wszystko tam było!

Korytarze szerokie nie były. Jedna dorosła osoba mogła się zmieścić.

To też otwór w ścianie. Nie wiem do czego służył ten kamienny krąg?
Niektóre z tych otworów zostały w czasach nam współczesnych zamknięte w jakiś sposób, zamurowane. Pewnie dla bezpieczeństwa ciekawskich dzieci.

Właśnie o tym pisałam. Ktoś w ostatnim czasie wybił dziurę w tym zabezpieczeniu?

Inny korytarz , inna kondygnacja.

Idziemy do góry?

Nie wiem co to jest. Przeznaczenia niektórych miejsc nie sposób dziś odgadnąć.

Zaraz wyjdziemy. Od razu się przyznam. Robienie zdjęć w tym ścisku na dole było bardzo trudne. Najczęściej widziałam plecy swojego poprzednika. Tylko w szerszych miejscach można było coś sfotografować;)

Właśnie wyszłam z podziemnego miasta. Tak wygląda otoczenie tego wejścia/wyjścia.

Po wyjściu. Na straganach sprzedaje się laleczki w strojach tańczących derwiszów jak i miejscowe wyroby z wełny. Podobno niesamowicie miękkie i trwałe, najczęściej rękawiczki i skarpety.
Teatr te handlarki robią, kłócąc się wrzaskliwie o klientów.

Konya, karawanseraj. Tu był lunch, dlaczego nie polski obiad?

Wjeżdżamy w góry Taurus. Jest już po południu.

Mijamy zbiornik wodny w górach, a ja do tej pory nie wiem co to jest. Właśnie znalazłam na mapie jedyny zbiornik wodny w tym rejonie tak duży. To sztuczny zbiornik  przed elektrownią. Zbiornik nazywa się  Sugla Gölu Gün Doguma. Czy jakoś tak.

W górach jest miejsce na krótki przystanek, zrobienie zakupów czy innych niezbędnych rzeczy. Na przykład wypalenie papieroska;))) W tym namiocie można zjeść miejscowe jedzonko, czyli coś w rodzaju naleśników z przeróżnym nadzieniem;)

Jesteśmy już dość wysoko. Zaraz zapadnie zmierzch.

Już zapadł!  Do hotelu w Antalyi dojedziemy późnym wieczorem.
Pa:)