Park c.d.

Dobrze, że ubrałam się w "strój maskujący" bo przy okazji zmieniłam buty na obcasach na sportowe i mogłam chodzić "szeptem". Byłam prawie niesłyszalna i prawie niewidoczna. Dla tych fruwających tylko, ale o to mi chodziło. Udało mi się coś, o co od dawna zabiegałam. Sfotografowałam sójkę i to z bliska. Nie sądziłam, że mi się uda. Aparacik miałam ustawiony na przybliżenie, przez pomyłkę tylko, ale świetnie wyszło. Co prawda dłużej musiał się  "ustawiać" do zrobienia zdjęcia. Ale nic to!

To gołąb grzywacz, coś słabiutko mi "wyszedł".

Sójka! Daleko była.

Parkowy rudzielec.

Też zdjęcia z daleka.

Niestety, badylki przeszkadzają.Sójka.

Trochę niewyraźna.

W cieniu i z "profilu".

Ta pokazała mi tyły.

Czysty przypadek. Zrobione na "ślepo" , bo słońce świeciło mi prosto w oczy. Nic nie widziałam.

Tu podobnie. Aparat musi mieć czas na ustawienie ostrości. Ja mu tego czasu nie dałam.

Już lepiej. Były bardzo blisko mnie.  Bo były  dwie sójki!

To wiercipięta.

I ciekawska! To zdjęcie najbardziej mi się podoba.

Trochę parkowej przyrody.

Jeszcze wilgotne od porannej rosy gałązki w słońcu.

Złamane drzewo.

Baaardzo wysokie.

Najnowszy "mieszkaniec" parku. Resztki lampionu puszczonego w powietrze w Warszawie. Ktoś nieodpowiedzialny i bez wyobraźni zorganizował takie święto i nosem mu wyszło. Zwierzęta w ZOO próbują je zjadać, wszędzie na drzewach wiszą takie strzępy. Nie sadziłam, że część doleci  i do dzielnicy gdzie mieszkam.
Pa:)
P.S.

 Tak wyglądał park rok temu!