Suwalszczyzna.

Od dawna się szykowałam do tego posta. Mam dużo zdjęć i jak zawsze dylemat, które zdjęcia Wam pokazać?
Zieleń sierpniowa jest obfita, zwłaszcza  że było sporo deszczów. Nie widać jeszcze oznak zbliżającej się jesieni, lecz słońce  niechętnie wychyla się zza chmur. Jak pech, to pech! Nasz mikrobus przemierzał drogi Suwalszczyzny , pokazując nam urodę tej krainy. Pola, łąki, wiatrołomy, niesamowite ukształtowanie terenu. To wszystko tam jest, trzeba tylko szeroko otworzyć oczy. Zdjęcia robiłam , jak zwykle, ze środka lokomocji;(  Nie wszystkie, oczywiście.
Pokazuję je teraz, żeby przypomnieć jak wygląda niezimowy krajobraz. Pochmurny, ale bez śniegu.

To widok z Cisowej Góry, jednego z najwyższych punktów w tym rejonie. Takich zdjęć będzie więcej. Przyznam się bez bicia , że z powodu braku słońca pogubiłam się w stronach Świata. Instynktownie coś przeczuwałam, ale pewności nie miałam żadnej. Moim zdaniem, to widok na północny wschód, ale może to być dowolna strona świata.

 W jedną stronę widoku nie było, bo górę w połowie porastają drzewa.

W drodze, wiatrołom. Kilka lat temu była tam ogromna wichura, to skutki jej działania.

W drodze:)

Z punktu widokowego "U Pana Tadeusza" widać Cisową Górę:) Spore powiększenie.

Normalnie wygląda to tak.

Nie mogłam się oprzeć. Niby widać to samo, a jednak inaczej. No i te jeziora...
Gdyby tak wszystkie zgłębienia terenu na Suwalszczyźnie wypełnić wodą... to, ho, ho, ho!
Co do schodów. Pierwsze były do kościoła w Wigrach, drugie na wieżę zegarową/ widokową tamże, trzecie , koszmarne, na Cisową Górę!

Jak tak się Wam  podoba, to jeszcze zachód słońca w Augustowie.
Jednak dobrze oceniłam strony świata będąc na Cisowej Górze! Niesamowite:)))
Punkt widokowy "U Pana Tadeusza" jest w Smolnikach, bardziej na północny zachód .
Pa:)