Jeszcze Pamukkale:)

Tuż pod chmurami są widoczne najwyższe szczyty gór, zazwyczaj  nimi zakryte.

Takie widoki lubię. Ruiny wśród palm i pinii.

To jeden z wyższych szczytów górskich. Teraz widoczny.
Ciągle pierwszy dzień, popołudnie.

To ten nieszczęsny niedobitek skalny z innej strony. Nawet nie wiedziałam, że mam takie zdjęcie:)

Następnego dnia chmury pokazały co potrafią. Czasami wyglądały groźnie.

Ruiny nekropolii w Hierapolis. W ubiegłym roku pokazałam ich znacznie więcej, bo i więcej mogłam zobaczyć. W tym tylko jakieś "ogryzki" na początku i na końcu drogi. Czyli było tak. Jednego dnia wieczorem autokar podjechał na parking od strony tarasów termalnych, następnego z drugiej , od strony  gdzie kończyła się nekropolia. Nigdzie więcej  nie byliśmy, niczego nie widzieliśmy. Pół godziny wieczorem i  drugie pół następnego dnia rano. Nijak  to się ma do ubiegłego roku. Pamiętacie zdjęcia z muzeum?
Tak chciałam zobaczyć amfiteatr w Hierapolis;((( Nawet nie dałabym rady dojść w jedną stronę;(

Jeszcze widać ośnieżone szczyty. Są wśród chmur. Wiele osób z wycieczki nawet o tych szczytach nie miało pojęcia. Dopiero jak je pokazałam , to aż jęknęli z zachwytu:)

Jeziorko widziane z góry, teraz zdjęcia z dołu. Jeziorko jak i wysepka na nim, są Parkiem Narodowym. Jak i tarasy, oczywiście. Na wysepce mieszkają kaczki różnej "maści", tam też są dokarmiane.
Woda termalna wypływająca z tarasów co rok nanosi dość grubą warstwę wapnia. Właśnie tego dnia słychać było w szumie miasta , również warkot świdrów pneumatycznych skuwających warstwę naniesioną przez ostatni rok.
Zatrzymaliśmy się przy jeziorku , żeby popatrzeć na kaczki. Po drugiej stronie ulicy były sklepy z różnymi minerałami jak i wyrobami z tychże.
Na koniec będzie ciekawostka. Popatrzcie sobie.

W życiu bym się go tam nie spodziewała :)))
Bawcie się dobrze:)