Wypad do parku.

Było smutno. Smutno, bo ponuro i deszczowo. Ptaków jak na lekarstwo, nawet zieleń widoczna w znikomym stopniu. Słychać było ptaki, nawet czasem  widać. Odległości były tak duże, że nie sposób było zrobić dobre zdjęcie. Psy spuszczone ze smyczy skutecznie je odstraszały. Dlaczego w parku psy nie chodzą na smyczy?

Te fiołki niczego się nie bały, na szczęście:)

Te maluszki też.

Żywopłot jakoś zrudział wiosną. Dodawał jednak parkowi barw:)

Gołębie grzywacze tańczyły w jakimś dziwnym kontredansie. Chłopina był zachwycony, bo nigdy nic podobnego nie widział, chociaż te ptaki zna od lat.

Było trochę szpaków i drozdów, lecz duża odległość uniemożliwiała zrobienie dobrych zdjęć. Jeszcze grzywacze:)

Szpak. Ptaszek będący wiecznie w ruchu jest trudny do sfotografowania. Czasem się uda, ale rzadko.

Nad sadzawką jak zwykle, kaczuchy i szpaki.

Takie kolory dominują teraz w parku;(

I kocur. Niczyj?  Nie zabrakło też wędkarza. Jego jednak nie pokażę.

Na koniec olbrzym, którego pokazywałam w zeszłym roku. Wtedy jednak drzewa miały liście i trudno było to drzewo zobaczyć w pełnej okazałości. Pień  ma przynajmniej ze trzy metry w obwodzie, jeśli nie więcej. Zwracam Wam uwagę, że to co widać na dole tego drzewa jest wyższe ode mnie.

Koniec spaceru. Jeszcze zbyt wcześnie na ten park. Na każdy park w Warszawie;)
Pa:)