"Polegli niepokonani", taki napis widnieje na pomniku (zdj.1). Jest to pomnik poległych w czasie Powstania Warszawskiego. Ich szczątki były po wojnie zabierane z ulic i podwórek, gdzie chowano ich doraźnie, z braku innych możliwości. Znaleźli swoje miejsce tu, na Woli. Miejsce jest otoczone parkiem, którym tak się zachwycacie. Może dlatego, park ten, nie jest miejscem bardziej ruchliwym. Cisza i spokój.
Piszę to teraz, póki zdjęcia "ciepłe" , bo 1 sierpnia nie będzie mnie w Warszawie.
Jest tu pochowanych wiele tysięcy , często bezimiennych, bohaterów Powstania Warszawskiego.
Jakiś czas temu władze miasta prosiły o podawanie nazwisk osób, które zginęły w tamtych dniach, a nie są wyszczególnione na nagrobkach. Dla uzupełnienia. Będą to robić, na szczęście:)
Uzupełnienie z 19.01.2015r. Identyfikują jeszcze i teraz.
:)))
Ozonko ja właśnie czytam książkę Władysława Bartoszewskiego "Pod prąd",w której opisuje swój ogromny wkład w odnajdywaniu,ekshumacjach i identyfikowaniu powstańców warszawskich.Bardzo ciekawa,osobista,udokumentowana zdjęciami lektura.
OdpowiedzUsuńNiedługo będę w Warszawie i koniecznie pojadę do "twojego parku ",bo jest rzeczywiście wyjątkowo piękny.Zachęciłaś mnie swoimi zdjęciami.Dotychczas bywałam w Łazienkowskim,bo tam często są ciekawe wystawy.
Pozdrawiam!
Witaj Lilly:) To dobrze. Trzeba to zobaczyć. Jest na uboczu, cichy i jakby trochę zapomniany, otoczony parkiem. Leżą tam członkowie również mojej rodziny. Przy okazji robienia zdjęć , zapalam im lampkę.
OdpowiedzUsuńPięknie oddałaś zdjęciami atmosferę tego miejsca.Trzeba zrobić wszystko aby pamięć o tych ofiarach nigdy nie poszła w zapomnienie. Pozdrawiam serdecznie
OdpowiedzUsuńDzięki Hanno! Staram się jak mogę. Pozdrawiam Cię czwartkowo:)
OdpowiedzUsuńWitaj Ozonowa.
OdpowiedzUsuńJa już nic nie wymyślę poza tym, że odsłaniasz swój ukryty przed nami ( Tyyyyy) talent. Malujesz, rysujesz i fotografia co następna, to lepsza. Jestem "zły", że dotychczas, ukrywałaś się z tym przed nami ( w szczególności). Nie napiszę, że i tak Cię kocham, bo by wszyscy się dowiedzieli :-)))
ps; mam nadzieję, że Jurek nie czyta Twojego bloga (wyjadłby wszystkie śledzie i co dla mnie?) - hi hi hi :)*
Nie, nie czyta. Chyba, że mu każę :))) On nie jest zwierzakiem komputerowym.
OdpowiedzUsuńCo do urody, bądź nie, zdjęć. Wszystko zależy od punktu widzenia. Cieszę się, że jednak znajdują w oczach widzów uznanie. To miłe:)))
OdpowiedzUsuńA co do moich rysunków, robionych do postów na kolanie. Wiem, że są beznadziejne, ale WY macie ciągle nadzieję. Poprawię się, zmienię kolano;)))
OdpowiedzUsuń